Dagen derpå

Dagen derpå dagen av alle dagar, det er i dag.

Eg føler meg litt tom... Som når eg har jobba lenge med noko og det plutseleg er over. Litt sånn trist følelse liksom, men også godt. Ei epoke er over og kvardagen kan ta til igjen. Tenk om eg hadde vore prosjektledar for eit stort prosjekt då, når eg har det sånn etter ein 17. mai! 

I huset herskar totalt kaos! Same kor mykje eg ryddar og pyntar til slike dagar, er det umogeleg å sjå  når dagen har starta.

Kroppen verker etter mange timar med ståing og gåing i bunadsko.

Hovudet er sånn passe fullt av inntrykk, og litt  sånn "marodert" etter alt det eg skulle hugse, som eg trur eg hugsa, og som eg iallfall ikkje treng hugse i dag, men som eg tenkjer på likevel...

Det meste gjekk etter planen. Med eit stramt program gjekk det verkeleg over all forventning!

06.45     Stå opp! Mat, drikke, utkledning og sminke så er fantane klar.

08.00     Oppmøte, klargjering og oppstilling til fantetog.

08.30     Fantetoget startar. Vi vekker bygda med hurra-rop!

09.30     Alle i dusjen! Ikkje alle på ein gong då....

10.15     17. mai-frukost.

11.00     Far tek ein formiddagslur, jentene vert plassert framfor 17. mai-tv og mor startar på kaketilbereding.

11.30     Kle! Vi må få opp farta og få på oss feststasen.

12.00     Toget kjem og vi rakk det!

12.30     Mat, is, brus, snop, leikar og mykje folk på skulen.

15.00     Festen startar! Vi syng nasjonalsongen, høyrer korpset spele og går heim. Talen får vente til ungan vert større.

15.30     Besøk til oldemor for å vise fram dei flotte bunadane våre. Ho byr sjølvsagt på is!

16.30     Siste innspurt på kakepynting.

17.00     Koldtbord med familien over vegen.

18.30     Leiketid:) Vi hiv finstasen, dreg på oss bukser og joggesko og tek turen "nord i gara". Der ventar eit bugnande godtebord, for vi har ikkje ete nok enno nemleg... Kubb, ringspel, potet på skjei i fleire fantasifulle variantar, alle mine duer kom ut og til slutt pølse med brød og brus til kveldsmat.

21.30    Ungane endeleg i seng! Eg sovna på sofaen få minutt seinare....

Bra jobba!

Det er utan tvil den kjekkaste 17. mai eg har hatt nokon gong!

Ungane hadde det SÅ kjekt, og vi fann fram borna i oss sjølve vi vaksne også. Leik altså! Det er undervurdert som vaksenaktivitet!! Og det var ikkje noko å sei på engasjementet heller, for å sei det sånn;)

Å lage gode 17. mai minner for både små og store er vel verdt bryet! Og det gjer opp for ein litt treig og seig dagen derpå...

Håper du hadde ein fin feiring du også:)

23.54     Jentene, som for tida ligg ilag i gjestesenga, ropte frå loftet. Minstejenta hadde tømt magesekken og fyllt senga med dagens snop- og matinntak. Ikkje berre senga heller faktisk... Jentene i badekaret, full dusj og hårvask og litt klesvaskarbeid som en liten innspurt på slutten av dagen.

00.30     Freden senker seg igjen over heimen.

Enkel glede...

Nydeleg vêr.

Nesten som ein sørlandssommardag.
På Sunnmøre.

I mai.
Tidleg i mai

Sjølv om eg er litt i “av”  modus når det gjeld både blogging og anna, må eg berre dele dette med dykk! I går hadde eg ei fantastisk utflukt. Eg gav meg ut på eit kjempeprosjekt! Det var ikkje berre veldig ambisiøst for meg å vere, det var igrunnen litt spennande også... Eg bestemde meg for å gå heile Rundefjellet. Aleine. Det siste var eg litt skeptisk til. Ein kan no treffe på så mykje rart på fjellet, og det er no ein viss fare for å bryte ein fot også... Eg kunne iallfall ikkje vente til søndag. Då kan det snø. Nei, det var berre å ta sats! Kjøpte sjølvsagt “10 på topp” kortet. Og håpte på eit klipp. Men klipparen er nede på fyret og der har eg aldri vore. Der er visst veldig bratt. Og kanskje eg er litt lat..?

Eg gjekk opp i Goksøyra. Der er også bratt. Fyrste fordel med å gå aleine; det er berre å puste og pese alt ein maktar utan at nokon treng å tenkje noko som helst om det. Det er SÅ slitsomt å holde igjen pusten! For eksempel for å ikkje skremme turkameratar så veldig, fare for å svime av faktisk! Men no var det berre å pese på. Og ta pauser akkurat når det passa og gå akkurat så fort eller sakte som eg ville... Det var fordel to og tre.

 Berre så du veit det liksom...

...og vi overdriv ikkje!

Eg satsa på fyret. Det kan no ikkje vere så bratt som folk vil ha det til vel? Det er no mange som går ned dit. Trur eg. Eg sette iallfall utfor, heilt fornøgd med at det  endeleg skjedde. Eg til Runde fyr. Eg innsåg etterkvart at bratt ikkje var ei overdriving. Det kan vel seiast at det lett kan verte med livet som innsats. Ikkje for å skreme nokon altså! I mitt hovud er det som regel verst tenkjelege utfall som er gjeldande... Iallfall, eg innsåg ganske fort at det ikkje er den smartaste turen å gå åleine. Om eg hadde ramla der kan det hende det hadde vorte litt trasig...

 Målet!

Dei kvite dottane er faktisk...

...store sekkar med store heller til utbetring av vegen.

Som må ha komt dit med helikopter.

Lurer litt på korleis dei får dei utover..?

Dei er større enn dei ser ut, for å sei det slik...

Vel nede fann eg klipparen og fekk mitt fyrste klipp, åt niste medan eg lufta tærne og manna meg opp til turen oppatt. For er det bratt ned, er det like bratt oppatt. Mogeleg med livet som innsats det også...

Fyrste klipp:)

 Og lufting av varme tær.... Ahhhh!

Eg kom meg opp, gjekk opp på Rundebranden og vidare over heile fjellet. Eg gjekk ned Repet på Runde og gjekk vegen utatt i Goksøyra. Turen tok fire timar.

Fjellryggen med utsikt til verdas ende!

Eg skal ikkje vere beskjeden - eg er stolt av meg sjølv på monge måtar. Eg gjekk åleine. Eg kom meg endeleg  ned til fyret. Eg gjekk faktisk heile turen.  Eg kjeda meg ikkje, men kosa meg kvart sekund. Eg brukte dagen på noko så fornufrig.

Det beste av alt! Det er ikkje mindre enn rein terapi å gå ute i fjellet slik. Og det var kanskje berre ein fordel å gå åleine. Sjølvsagt er det kjekt med selskap, og eg føretrekk nok det... Men det å få gå i mine eigne tankar, reinse hovudet, ta inn inntrykk og berre vere heilt meg sjølv, det gav berre ein så god følelse! Meditasjon og rekreasjon på sitt aller beste.

Unn deg sjølv denne enkle gleda du også!